ma lupt de-o viata cu sifonul de la chiuveta din bucatarie. Cum parintii mei au fost saraci, si tata foate neindemanatic si delasator, sub chiuveta de la baie curgea mereu mereu apa. Asa s-a mancat podeaua mobilei si cineva a pus acolo o oala in care sa picure apa. Situatia este aceeasi si azi, dupa 20 de ani...
Cand am ajutat-o pe prietena mea gravida la curatenie mi-am dat seama ca eu am emotii sa deschid mobila de sub chiuveta. Stiu ca sansele sa "gasesc" ceea ce am descris mai sus c-a fost in familia de origine sunt infime dar explica asta nervilor mei care au inteles ca "sun chiuveta" = "urat &T stresant".
Asta face ca de cate ori mi se infunda sifonul de la bucatarie sa disper!!! sa ma lupt, sa nu pot sa dorm, sa incerc sa pun sa bag sa scot sa incerc.
Ultima data, saptamana trecuta, am observat ca nu mai curge apa bine din chiuveta. Am dat cu pompa, aceeasi chestie. Asa c-am decis sa fac ceva ce n-am mai facut niciodata: sa let go! M-am dus la culcare si mi-am luat gandul de la chiuveta pentru c-am stiut ca si cu ea si fara ea eu tot o sa ma descurc
A doua zi dau drumul la apa si sa vezi: curgeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, se duceeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, traiasca recovery!